Μιας και αύριο η χώρα μας γιορτάζει την εθνική μας επέτειο του Όχι, καλό είναι να θυμόμαστε που οδήγησε την Ελλάδα η άρνηση της να υποταχθεί στους Ιταλούς. Μια μικρή κουρασμένη από τους προηγούμενους πολέμους χώρα ύψωσε το ανάστημα της έναντι στο φασισμό. Το πρότυπο των προγόνων μας που με τραγούδι και γλέντι αποδέχτηκαν την είδηση του Όχι του Μεταξά και της έναρξης του πολέμου, πρέπει να είναι το πρότυπο μας σε κάθε προσωπική μάχη που δίνουμε στη ζωή μας. Πρέπει να θυμόμαστε πως τις ελευθερίες μας και τις επιτυχίες μας δεν θα τις κερδίσουμε αν δεν τις πιστέψουμε και αν δεν παλέψουμε για αυτές. Με χαμόγελο λοιπόν σε κάθε μάχη που καλούμαστε να δώσουμε. Με ευγένεια και γενναιοδωρία μεν αλλά χωρίς φόβο να πούμε όχι δε. Δεν αποδέχομαι κάθε τι που δεν με εκφράζει, σημαίνει πως ξέρω ποιος είμαι και τι θέλω, σημαίνει πως σέβομαι τον εαυτό μου και αυτό είναι το πρώτο βήμα για να με σεβαστούν και οι άλλοι. Δεν φοβάμαι λοιπόν να πολεμήσω για τις αξίες και τα ιδανικά μου. Ό,τι και αν αντιμετωπίζεις, σήμερα θυμήσου πως τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Οι δυσκολίες κάποια στιγμή θα περάσουν, η πίστη στον εαυτό σου και στα ιδανικά σου, η αξιοπρέπεια και ο αυτοσεβασμός θα σου μείνουν για πάντα! Καλημέρα και χρόνια πολλά σε όλους!
Η σπουδαιότητα του Όχι, τότε και τώρα…
