Στην εποχή των social media είμαι βέβαιη ότι όλοι μας λαμβάνουμε καθημερινά αρκετά μηνύματα. Οι φίλοι, οι συνεργάτες και οι γνωστοί δεν είναι οι μόνοι που μας στέλνουν τα νέα τους. Είτε το γνωρίζουμε είτε όχι, το σώμα μας είναι αυτό που μας στέλνει καθημερινά τα μηνύματα του. Αυτά μπορεί να έρχονται με τη μορφή ψιθύρων αρχικά αλλά αν τα παρακάμψουμε τότε θα επανέλθουν με τη μορφή κραυγής. Ένα παράδειγμα είναι οι κρίσεις πανικού. Το άγχος που δεν ελέγχουμε μας δίνει παρατεταμένα μηνύματα ότι πρέπει να ασχοληθούμε σοβαρά μαζί του και να το διαχειριστούμε. Αυτός είναι ο ψίθυρος που μπορεί να εμφανιστεί με τη μορφή κοιλιακών διαταραχών, ζαλάδας, εφίδρωσης, συχνών ταχυκαρδιών και άλλων ήπιων συμπτωμάτων. Τι μας λένε αυτά τα μηνύματα; Ότι κάτι δεν πάει καλά στη ζωή μας και πρέπει να κάνουμε βελτιωτικές ενέργειες προκειμένου να επαναφέρουμε την ισορροπία στο σώμα και το πνεύμα μας. Συνήθως όμως δεν κάνουμε τίποτα μέχρι να γίνει κρίση πανικού, δηλαδή κραυγή. Τότε κινητοποιούμαστε από το φόβο ότι κινδυνεύει η υγεία μας και ψάχνουμε απεγνωσμένα να βρούμε τη λύση. Κάποιοι από εμάς βρίσκουμε το θάρρος να ζητήσουμε βοήθεια από κάποιον ειδικό, μια λύση στην οποία δυστυχώς δεν στρέφονται όλοι ή το κάνουν με μεγάλη καθυστέρηση όταν ήδη ε΄χουν ταλαιπωρηθεί για καιρό. Ακριβώς όπως στον πονόδοντο. Το σώμα μας μας λέει ότι κάτι δεν πάει καλά με μια ήπια ενόχληση που πιθανότατα θα γιατρευτεί με ένα απλό σφράγισμα. Αν δεν το φροντίσουμε εγκαίρως αυτό δεν θα μας ξεχάσει. Αντιθέτως θα χειροτερέψει και όταν τελικά αναγκαστούμε να επισκεφτούμε τον οδοντίατρο μας ίσως και να μην φτιάχνεται πια και να πρέπει να οδηγηθούμε στην επώδυνη λύση της εξαγωγής. Και όπως είναι αναμενόμενο όταν δρούμε ακούγοντας τον ψίθυρο, η επανάκαμψη είναι πολύ πιο εύκολη υπόθεση. Όταν φτάνει στο σημείο το σώμα μας να κραυγάζει για να του δώσουμε σημασία τότε μπορεί να είναι και αργά. Ας στραφούμε σήμερα στην εσωτερική μας φωνή. Ας μην την παρακάμπτουμε άλλο. Εσάς τι σας είπε το σώμα σας σήμερα;
Λαμβάνω τα μηνύματα του σώματος μου;
