Στις συντροφικές σχέσεις όποιος πει ότι δεν έχει κάνει λάθη – δηλαδή συμπεριφορές ή πράξεις που πλήγωσαν τον σημαντικό άλλο – λέει απλώς ψέματα. Είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και να μπορούμε να επανορθώνουμε για να είμαστε καλά και οι δύο. Μια απλή συγνώμη όμως είναι αρκετή; Όχι βέβαια! Με μια συγνώμη, συγνώμη μα δεν γίνονται και θαύματα που έλεγε και το γνωστό τραγούδι. Τη συγνώμη πρέπει να τη νιώθουμε και να είναι ουσιαστική. Να την λέμε και να την εννοούμε και να πείθουμε τον άλλο πως δεν θα επαναλάβουμε την πληγωτική συμπεριφορά.
Τα τέσσερα βήματα για να ζητήσω συγνώμη και να κερδίσω έτσι πάλι την εμπιστοσύνη του συντρόφου μου είναι τα εξής:
- Αναγνώριση. Αποδέχομαι πως σε έβλαψα, αναλαμβάνω την ευθύνη για τις ενέργειες μου που σε πόνεσαν και αναγνωρίζω το τραύμα που σου προκάλεσα χωρίς να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλο μου.
- Επεξήγηση. Εξηγώ πως φυσικά ποτέ δεν είχα την πρόθεση να σε βλάψω και πως σκοπεύω να μην το αφήσω ποτέ να ξανασυμβεί αυτό στο μέλλον. Μια ουσιαστική συγνώμη ασφαλώς και δεν συνοδεύεται από δικαιολογίες αλλά από αληθινές εξηγήσεις. Και φυσικά θα πρέπει να είμαστε προσεχτικοί στη διατύπωση του λόγου μας ώστε να μην μετατοπίσουμε την ευθύνη στο σύντροφο μας. Αν πούμε παραδείγματος χάρη συγνώμη που το έκανα αυτό αλλά εσύ με οδήγησες τότε φυσικά έχουμε ήδη ακυρώσει τη λέξη συγνώμη και δεν υπάρχει περίπτωση για συγχώρεση. Η συγνώμη όταν την λέμε πρέπει αν μη τι άλλο να είναι αληθινή.
- Έκφραση. Ανοίγομαι στο σύντροφο μου για το πώς νιώθω εγώ γνωρίζοντας ότι τον πλήγωσα. Του εκφράζω τον πόνο μου που τον πόνεσα, τη θλίψη μου, την απογοήτευση από τον εαυτό μου ή την ντροπή που νιώθω γιατί φέρθηκα έτσι. Αγκαλιάζω τα συναισθήματα μου.
- Αποκατάσταση. Καμία συγνώμη δεν είναι ολοκληρωμένη αν μείνει μόνο στα λόγια. Τη λεκτική συγνώμη μου πρέπει να ακολουθήσουν πράξεις που σκοπό έχουν να αποκαταστήσουν την ζημιά που προκλήθηκε στη σχέση μας. Επανορθώνω λοιπόν με τις πράξεις μου και δεσμεύομαι πως θα αποφύγω τα ίδια λάθη!
Καλό σαββατοκύριακο σε όλους!